“Η Αντίδραση στην Οικονομική Κρίση”
Βασίλης Βασιλειάδης (αποφ.77)
Οικονομολόγος
“Η Αντίδραση στην Οικονομική Κρίση”
(Από την εισήγηση σ την ημερίδα που έγινε στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Αιγάλεω 28/4/2010 με τίτλο «Η οικονομική κρίση και η απάντηση της Αριστεράς» με καλεσμένους τον Γιάννη Μηλιό (οικονομολόγο στο ΕΜΠ) και τον Αλέκο Αλαβάνο.)
Καλωσήλθατε στις φτωχές δυτικές συνοικίες της οικονομικής κατάθλιψης. Ο κόσμος μας είναι σαστισμένος απο τις καταιγιστικές ειδήσεις αλλά και τη σκληρή πραγματικότητα. Όλοι προσπαθούν να αντιδράσουν συντηρητικά και με μεγάλη δυσκολία να κρατήσουν το βιοτικό τους επίπεδο.
Τα μεγάλα καταστήματα αντικατέστησαν τα εργοστάσια ως στοιχείο απορρόφησης εργασίας. Η εργασία όμως αυτή στα «σύγχρονα» υπερκαταστήματα είναι πολύ πιο ελαστική και πιο ευκαιριακή από το παλιό μεροκάματο στου Μουζάκη («κλωσταί Πεταλούδα»). Αντίστοιχα κλείνουν μαγαζιά αυτοαπασχολούμενων. Πχ το ΙΚΕΑ κλείνει και θα κλείσει τα επιπλάδικα στη Θηβών και τις βιοτεχνίες επίπλων.
Όλα τα μεγάλα μαγαζιά εδρεύουν στο Αιγάλεω. Στόχος η «Λαϊκή κατανάλωση» (χαμηλής ποιότητας) για τη μάζα (μαζική κατανάλωση στα υπερκαταστήματα - μαζική διασκέδαση στα Village, στα σινεμά χωρίς διάλειμμα αλλά γεμάτα με πόπ κόρν-γαριδάκια μέσα στην αίθουσα ή στα Allou για «χαβαλέ». Η «κουλτούρα» των δυτικών προαστείων σηκώνει –κατά τη γνώμη ορισμένων- μέχρι Σφακιανάκη και Μαζωνάκη, μόνο δηλαδή τις «μεγάλες πίστες» της γκλαμουριάς. Ποτέ η Λυρική σκηνή ή το θέατρο του Καρόλου Κούν δεν θα εδρεύουν στο Αιγάλεω. Μιλάμε δηλαδή για μαζική και βιομηχανοποιημένη καταναλωτική κουλτούρα του γρήγορου και του εναλλασσόμενου πελάτη τύπου fast food.
«Ποιος να τα βάλει με τα μεγαθήρια;» αναρωτιέται ο επαγγελματίας και ο καταναλωτής. Πως θα εναντιωθώ αν οι υπηρεσίες τους δεν είναι οι σωστές; Αν ο ανταγωνισμός είναι αθέμιτος; Μπορώ; Η απάντηση «Μπορούμε». Το παράδειγμα του Βωβού – Mall με την επιτυχημένη δράση της Επιτροπής Ελαιώνα που σταμάτησε το «Έργο» μας το βεβαιώνουν!
Οι Νέοι αισθάνονται ανασφαλείς και απελπισμένοι. «Αξίζει να ψάξω για δουλειά;», «αξίζει να δουλέψω;», «αξίζει να αγωνιστώ;». Τα ερωτήματά τους.
Οι Δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι αναμένουν και ήδη δέχονται περικοπές περικοπές και δεν μπορούν να αντιδράσουν
Οι μεγάλες ηλικίες του ιδιωτικού τομέα επίσης αναμένουν την όποια σύνταξη.
Οι μεσαίες παραγωγικές ηλικίες του ιδιωτικού τομέα – υπάλληλοι και επαγγελματίες είναι οι πλέον πιεσμένοι και μετέωροι. Έχουν και μεγάλες υποχρεώσεις και δεν μπορούν να κάνουν πίσω.
Φορολογία και προϋπολογισμός. Φίλοι μου ποιός αποφασίζει; Οι γερμανοί απείλησαν ότι δεν δίνουν λεφτά αν «ξωκοίλει» ο προϋπολογισμός. Αλλά για ποιόν προϋπολογισμό μιλάμε; Όταν δεν προέβλεπε ΦΠΑ από 19-21 και περαιτέρω. Δεν προέβλεπε τα νέα μέτρα. Βασικά όταν συντάχθηκε δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα του Μαρτίου/Απριλίου.
Κωμικές καταστάσεις. Προχειρότητα και απίστευτη ανικανότητα να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις και πολλώ μάλλον να φέρουν κάποια αιτιολογημένη αντίρρηση στους «εταίρους». Άγχος να πείσουν. «Ταπείνωση» για τον Γ. Παπανδρέου. Αυτή είναι η έκφραση των ξένων ΜΜΕ (Financial Times).
Και ο έλληνας πολίτης αισθάνεται υπο διωγμό από τους γερμανούς. Γνωστό Λύκειο των βορείων προαστίων πάει εκδρομή στο Λονδίνο. Η οδηγία από τη Διεύθυνση που πήραν λέει να μην αναφέρουν πουθενά ότι είναι έλληνες γιατί μπορεί να δημιουργηθεί «φραστικό επεισόδιο» με τους ξένους που αντιπαθούν την Ελλάδα !
Και εγώ τι φταίω για το πρόβλημα; Μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Όμως το σλόγκαν «ο χ πολιτικός κλέβει αλλά δεν πειράζει γιατί με εξυπηρετεί» είχε πολύ πέραση τα τελευταία χρόνια. Η ανοχή αυτή του πολίτη τώρα τελείωσε γιατί αποδείχτηκε ότι κλέβαμε την τσέπη μας. Αργά το καταλάβαμε. Αλλά και σαν καταναλωτές υπόδουλοι των ξένων εταιριών διαπρέψαμε. Πρόσφατο το παράδειγμα της πολυεθνικής αλυσίδας …φούρνων στο Κολωνάκι. Ουρά για …ευρωπαϊκό ψωμί, που κατά κάποιους –ούκ ολίγους- είναι κατά τεκμήριο καλύτερο από το ελληνικό με τη φρέσκια ζύμη.
Δεν έχουμε πλέον καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και ο ρατσισμός προς τους ξένους είναι για εκτόνωση του κόμπλεξ μας.
Μετά το σάστισμα πως θα αντιδράσει ο κόσμος; Σαν το παράδειγμα της Ουγγαρίας; Με ριζοσπαστικοποίηση προς τη δεξιά και την ακροδεξιά; Έχει μια λογική όπως και στην Ελλάδα. Πχ Χρυσή Αυγή και Ολυμπιάδα τι σχέση έχουν; Μεγάλη. Την τελευταία δεκαετία πιπιλίσαμε τα μυαλά –κυρίως της νεολαίας αλλά όχι μόνο- με το μεγαλείο της Ελλάδας ως «κέντρο του κόσμου». Ολυμπιάδα, Πανευρωπαϊκό 2004, μεγαλεία από μια χώρα που ήταν στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Οι ξένες εταιρίες –μαζί με τους έλληνες συνεταίρους τους- επέβαλαν τις συνθήκες (αθλητικές επενδύσεις, C4i, κλπ) με την απειλή ακύρωσης της ανάληψης αλλά και αποχής των αθλητών τους και απομύζησαν ότι απέμεινε από τους πόρους της «μικρής αλλά υπερήφανης Ελλάδας». Και τώρα λέμε στη νεολαία ότι είμαστε οι αποτυχημένοι και οι αποδιοπομπαίοι της Ευρώπης. Πώς να μην βρει ζωτικό χώρο ο εθνικισμός;
Η αριστερά τι απαντά;
Φίλοι η φαγωμάρα της αριστεράς είναι ψυχολογική -μετά την πτώση του «υπαρκτού»- και πανευρωπαϊκή. Έχει όμως η αριστερά να προτείνει κάποια λύση;
Δικαιούμαστε να κάνουμε κριτική στο Σύμφωνο σταθερότητας; Κριτική αλλά και «λαδιές» σε σχέση με το Σύμφωνο γίνονται και από τις μεγάλες χώρες. Αλλά οι παρασπονδίες τους –παράδοση πλέον στην ΕΕ- δεν τους κοστίζουν γιατί επιβάλλονται λόγω μεγέθους.
Financial Times: H Ελλάδα φταίει αλλά το πρόβλημα είναι πρόβλημα του ευρώ. Αν η Ελλάδα καταρρεύσει, καταρρέει και το ευρώ. Άρα λέμε όχι στην λογική της απομόνωσης απο την Ευρώπη των Λαών
Δικαιούμαστε να κάνουμε κριτική στην ΕΕ;
Αυτή φίλοι μου ανέχεται το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο ενώ κανείς δεν το υποστηρίζει πλέον. Το ερώτημα είναι: πολιτική ή οικονομική η εξουσία στην ΕΕ: Η παλιά ΕΟΚ είχε μια φιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική αλλά πάντως πολιτική συνείδηση. Τώρα η ΕΕ κυβερνείται από τους κερδοσκόπους, τις «αγορές». Που φυσικά έχουν όνομα (οι διεθνείς «οίκοι», οι τράπεζες, οι αυθαίρετοι και ύποπτοι «αξιολογητές», κλπ). Είναι πρόβλημα της Δημοκρατίας το ποιος κάνει κουμάντο. Οι –όποιοι- εκλεγμένοι πολιτικοί ή οι πατρώνες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης;
Τι λέει ο πρόεδρος Ομπάμα για αυτά; Δεν έχει στείλει στα Δικαστήρια τους υπεύθυνους της παγκόσμιας τραγωδίας; Δεν κατήγγειλε πρόσφατα τους οίκους αξιολόγησης για τον ύποπτο ρόλο τους; Μπορεί να τους «τιθασεύσει» αν υποθέσουμε ότι θέλει;
Τι λέει η Κομισιόν της ΕΕ για τον φόρο 0,45% που πρότεινε ως «ποινή» στις Τράπεζες για την αντικοινωνική συμπεριφορά τους; Η αστεία αυτή ποινή δεν πέρασε!
Πονάει η αντίδραση στα μέτρα. Τα δυσκολεύει. Αυτό λένε τα διεθνή ΜΜΕ που ασχολούνται επι μήνες με την Ελλάδα. Διεθνής πρέπει να είναι και η αντίδραση, όχι μόνο σε μία χώρα.
Διεθνείς και οι προτάσεις για εναλλακτικές λύσεις και ενιαία δράση και πίεση των κρατών και των λαών της Ευρώπης. Να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Είναι ταμπού μία άρνηση στην ΕΕ; Γιατί; Έτσι κι αλλιώς και αυτοί έχουν ανάγκη την Ελλάδα.
Ο Βασίλης Βασιλειάδης, Οικονομολόγος- Φοροτεχνικός και Ταμίας του ΔΣ του Συνδέσμου Αποφοίτων της Ιωνιδείου είναι συνδεμένος με το «Δίκτυο Ευρωπαίων Οικονομολόγων για την Εναλλακτική Οικονομική Πολιτική»(EUROMEMORANDUM GROUP).
Το δίκτυο «ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ» (European Economists for an Alternative Economic Policy in Europe-EuroMemorandum Group) είναι μια ομάδα 500 περίπου οικονομολόγων από όλη την Ευρώπη (οι 40 περίπου Έλληνες, Κύπριοι και ομογενείς). Το δίκτυο αυτό συνεδριάζει ετησίως (επι πολλά έτη) και εκδίδει το Ευρωμνημόνιο (EuroMemorandum) για τα προβλήματα της Ευρωπαϊκής Οικονομίας κεντρικά και περιφερειακά και για τις λύσεις που προτείνει. Η επόμενη Σύνοδος θα γίνει στην Κρήτη 24-26 Σεπτεμβρίου 2010 και θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελλάδα.
