«Όταν ήμουν δασκάλα στην Ιωνίδειο» Όλια Κουρουπού, τ. Καθηγήτρια Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά

Το κείμενο της παλιάς μας καθηγήτριας, πιο σύγχρονο από ποτέ…
Όταν ήμουν δασκάλα στην Ιωνίδειο*
Όλια Κουρουπού, τ. Καθηγήτρια Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά
1973
Χούντα.
Ψεύτικο γκαζόν στα πεζοδρόμια, ψεύτικα λουλούδια στο Πασαλιμάνι, γάντια και στολή οι καθαρίστριες στους δρόμους. Η απόλυτη κυριαρχία του κιτς.
Φόβος.
Κολλημένα χαρτιά στις κολώνες της οδού Εθνικής Αντιστάσεως που μας καλούν να αντιδράσουμε
Όαση.
Τα παιδιά του σχολείου. Τους δίνεις ένα σου δίνουν δέκα. «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;»
Paul Eluard:
“Liberté” (Λευτεριά). Ναι, κι ο Σεφέρης τα ίδια περίπου λέει.
René Char:
“Hymne á voix basse pour la Gréce” (Ύμνος σε χαμηλή φωνή για την Ελλάδα). «Ω! Ελλάδα. Οι θεραπευτές σου είναι μέσα στο λαό σου και η υγεία σου μέσα στα δικαιώματά σου.
Πολυτεχνείο.
«Έτσι κι’ αλλιώς τα ξέρουν όλα.»
Πανικός.
«Μαζέψτε τα παιδιά απ’ τους δρόμους» ήταν η διαταγή του διευθυντή της Σχολής. Τι να τους πω; «Να σε πάω στο σπίτι;» «Μην τρέμεις» «Πονάω και φοβάμαι όσο και εσύ».
Χριστούγεννα.
Ο κ. Δήμαρχος στολίζει με λαμπιόνια για πρώτη φορά τον Πειραιά!
Αηδία – Ιεροσυλία…
* Αναδημοσίευση από το περιοδικό «Μικρά Πειραϊκά»
Όλια Κουρουπού. Ένα όνομα, χιλιάδες, ευχάριστες, αναμνήσεις. Με την αυστηρότητα όταν έπρεπε αλλά και την κατανόηση και το ιδιαίτερο γέλιο της
Νάναι καλά
Η καθηγήτρια μας με τις σωστές συμβουλές για τα .. μεγάλα (?) μας όνειρα. Σας είμαι ευγνώμων που με είχατε μαθητή. Να είστε πάντα καλά ΚΥΡΙΑ Κουρουπού.