Άρθρο του Συναπόφοιτου Γιάννη Κωνσταντόπουλου (αποφ.84)
Υποτομεάρχη ΔΕΗ
Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο της Εφημερίδας «ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ»
http://fonipeiraioton.blogspot.com/
Ήτανε κάποτε ένα δημόσιο σχολείο που αποτελούσε το όνειρο και την ηθική επιβράβευση για τους μαθητές του Πειραιά και των όμορων δήμων.
Γι’ αυτό το σχολείο και για να πετύχουμε την εισαγωγή μας σε αυτό, προτιμούσαμε να αναλώσουμε τους καλοκαιρινούς μήνες λύνοντας ασκήσεις από το «Κλειδί της Αριθμητικής» και διαβάζοντας άρθρα από την «Καθημερινή της Κυριακής», καθ’ υπόδειξη των δασκάλων, προκειμένου να βελτιώσουμε την εκφραστική μας δεινότητα και να εμπλουτίζουμε το εκφραστικό μας ρεπερτόριο.
Η εισαγωγή σε αυτό το σχολείο δεν απαιτούσε οικονομική ευρωστία από την οικογένεια. Αντίθετα, έδινε την ευκαιρία και σε μαθητές από οικογένειες χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, που μόνο εφόδιο είχαν την επιθυμία να μοχθήσουν περισσότερο, τη δυνατότητα να ονειρευτούν και να πραγματώσουν τα όνειρά τους για ανώτερες σπουδές, κοινωνική υπέρβαση και ηθική ικανοποίηση ότι στην κοινωνία μας αυτοί που επιθυμούν μπορούν να προοδεύσουν, από δικές τους προσπάθειες και χωρίς κάποιος να τους έχει στρώσει το δρόμο.
Το σχολείο αυτό ήταν η Ιωνίδειος Πρότυπος Σχολή.
Ένα σχολείο που στο πνεύμα της γενικότερης ισοπέδωσης που επικρατούσε τότε, στα μέσα της δεκαετίας του 80, έπαψε να είναι πρότυπο.
Έπαψε να επιλέγει τους μαθητές του.
Έπαψε να προσελκύει εκπαιδευτικούς με μεταπτυχιακούς τίτλους, οι οποίοι αγωνίζονταν να διοριστούν στο σχολείο αυτό, όχι γιατί θα είχαν μεγαλύτερες αποδοχές, αλλά γιατί θα είχαν την ευκαιρία να βρεθούν σε χώρο με πρόθυμα αυτιά, σε χώρο που οι μαθητές διψούσαν και επιθυμούσαν να μάθουν και να εντρυφήσουν σε κάτι παραπάνω, από όσα προέβλεπε το αυστηρό εκπαιδευτικό πρωτόκολλο.
Τώρα, το σχολείο αυτό είναι ένα σχολείο όπως όλα τα άλλα…
Διαβάζω λοιπόν στα πρωτοσέλιδα του βρετανικού τύπου της προηγούμενης εβδομάδας, για τα αποτελέσματα έρευνας του διεθνώς αναγνωρισμένου Οργανισμού για Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (OECD).
Αντικείμενο της έρευνας ήταν η σύγκριση και αξιολόγηση των επιδόσεων 15χρονων μαθητών από 65 αναπτυγμένες χώρες στην ανάγνωση, τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες.
Πρόκειται για έρευνα, η οποία λαμβάνει χώρα κάθε 3 χρόνια, τα δε αποτελέσματα της οποίας είναι αξιόπιστα και αποδεκτά από τις χώρες που συμμετέχουν, καθώς το δείγμα είναι της τάξης των 500.000 μαθητών.
Δε θα σχολιάσω το γεγονός ότι στους πίνακες των 30 πρώτων χωρών εμφανίζονται όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές χώρες και απουσιάζει η Ελλάδα.
Οι αδυναμίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι γνωστές και τεκμηριωμένες.
Θέλω όμως να σταθώ στη ιδιαίτερη αναφορά που κάνει η έκθεση του οργανισμού για την περίπτωση της Πολωνίας, την οποία εξυμνεί και εμφανίζει ως παράδειγμα αναβάθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος.
Η Πολωνία λοιπόν, μέχρι και το έτος 2000 καταλάμβανε θέσεις στον πυθμένα των πινάκων αξιολόγησης.
Στη φετινή όμως κατάταξη εμφανίζεται στις πρώτες θέσεις, πολύ πάνω από το γενικό μέσο όρο των 65 χωρών.
Ο λόγος αυτής της βελτίωσης ήταν η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της τελευταίας δεκαετίας στη χώρα. Ως βασικό μοχλό αυτής της μεταρρύθμισης στη χώρα, η έκθεση παρουσιάζει την υιοθέτηση της επιλογής των μαθητών.
Συγκεκριμένα, 15% των σχολείων της Πολωνίας είναι σχολεία επιλογής του συνόλου των μαθητών τους και πολλά άλλα επιλέγουν μέρος του μαθητικού τους δυναμικού με ακαδημαϊκά κριτήρια.
Γίνεται λοιπόν επίκαιρο όσο ποτέ το αίτημα για επαναφορά των Δημοσίων Προτύπων Γυμνασίων και Λυκείων με πιλοτική επαναφορά των Προτύπων Σχολείων που λειτουργούσαν μέχρι το 1985, μεταξύ αυτών και της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής Πειραιά, με την εφαρμογή εξετάσεων επιλογής και να ληφθούν υπόψη συγκεκριμένα κριτήρια, ώστε να δοθούν ευκαιρίες (i) για μαθητές με υψηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις, (i) για μαθητές από οικογένειες με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, όπως επίσης και (iii) για μαθητές από οικογένειες με γονείς ή αδέλφια που έχουν φοιτήσει στα σχολεία αυτά και μπορούν να εκτιμήσουν την αναγκαιότητα και την προσφορά του θεσμού των Προτύπων Σχολείων.